Αξίζει το Ελληνικό ποδόσφαιρο γήπεδα-στολίδια;
Ιδού η απορία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας χαρακτηρίζεται από μια νοοτροπία αλάνας. Της νοοτροπίας του να πηγαίνεις σε κάποιο γήπεδο γεμάτο λάσπες για να παίξεις μπάλα. Ό,τι κάναμε δηλαδή σαν παιδιά, που βρίσκαμε κάποιο γήπεδο, μια αλάνα δηλαδή, και παίζαμε μπάλα. Στις λάσπες. Γιατί όχι.
Να όμως που, πλέον, οι επαγγελματικοί αγώνες, έχουν κάποιες διαφορές με τις αλάνες. Πλέον οι ποδοσφαιριστές παίζουν σε γήπεδα με χορτάρι, με κανονικά τέρματα και με κερκίδες που μπορούν να υποδεχτούν από 100 μέχρι και 70.000 ανθρώπους που θα έρθουν να παρακολουθήσουν 22 ανθρώπους να παίζουν μπάλα.
Ασχέτως τι ισχύει στο εξωτερικό, εδώ στην Ελλάδα, στο αγαπημένο μας ελληνικό πρωτάθλημα, η νοοτροπία της αλάνας υπάρχει ακόμα και μπορούμε να το διακρίνουμε στο χορτάρι κάποιου ελληνικού γηπέδου. Όχι μόνο στα τοπικά. Αλλά και στην αγαπημένη μας Super League.
Να κάνουμε μια βόλτα στα όμορφα Ιωάννινα; Να κάνουμε. Θα κάνουμε μια επίσκεψη στο γνωστό γήπεδο 'Ζωσιμάδες'. Στο γήπεδο του Πας Γιάννινα δηλαδή. Δε ξέρω αν το έχετε προσέξει ποτέ, αλλά το χορτάρι του γηπέδου, για γήπεδο κάποιας ομάδας σε κάποιο τοπικό πρωτάθλημα, καλό είναι. Για επαγγελματική ομάδα, κατά τη γνώμη μου, δεν κάνει. Ο λόγος; Ακολουθεί στην παρακάτω φωτογραφία:
Για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρω τους 'Ζωσιμάδες' ως ένα απλό παράδειγμα. Αγωνιστικούς χώρους, ακατάλληλους για να παιχθεί ποδόσφαιρο, βρίσκεις παντού στην Ελλάδα. Απλά εδώ χρησιμοποιώ ως παράδειγμα ένα συγκεκριμένο γήπεδο. Λοιπόν, επιστρέφουμε στο θέμα μας.
Ξέρετε τι λένε στην Αγγλία; 'Θα τα κατάφερνε μια κρύα βροχερή μέρα στη Stoke;' (Ποδοσφαιρικό αστείο για τον καιρό της πόλης της Stoke-on-Trent). Εγώ έλεγα να παραφράσουμε αυτήν την έκφραση. Να το φέρουμε στα μέτρα μας. Να το διατυπώσουμε έτσι: 'Θα τα κατάφερνε μια βροχερή μέρα στους Ζωσιμάδες;' (ή σε κάποιο άλλο γήπεδο εννοείται). Θα περιμένω μια απάντηση από το εξωτερικό.
Για να απαντήσουμε και στο βασικό ερώτημα του άρθρου. Αξίζει το Ελληνικό ποδόσφαιρο γήπεδα-στολίδια; Η απάντηση είναι μια: φυσικά. Φυσικά και αξίζουμε να έχουμε γήπεδα στολίδια. Ο Ολυμπιακός έχει το δικό του γήπεδο, η ΑΕΚ σε λίγο καιρό θα παίζει στο καινούργιο της γήπεδο, ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να μετακομίσει στο Βοτανικό, ενώ ο ΠΑΟΚ αλλά και ο Άρης σχεδιάζουν να κατασκευάσουν και εκείνοι ένα καινούργιο, υπερσύγχρονο, γήπεδο για την ομάδα τους. Όλες οι ομάδες αξίζουν να έχουν δικό τους γήπεδο-στολίδι.
Ακόμα και οι μικρομεσαίες ομάδες.
Δε λέω οι μικρομεσαίες ομάδες να έχουν γήπεδο σαν εκείνο της Ρεάλ Μαδρίτης που βρίσκεται υπό κατασκευή. Όταν λέω γήπεδο-στολίδι, εννοώ να είναι κατάλληλο για να παιχθεί ποδόσφαιρο; Γιατί θα πάει ο απλός φίλαθλος στο γήπεδο; Για να δει τι ωραία δεσπόζει η κολώνα στην ανατολική γωνία του γηπέδου; Όχι!
Θα πάει ο ποδοσφαιριστής στο γήπεδο για να παρακολουθεί το κοινό που θα κοιτάζει την κολώνα; Όχι!
Ο ποδοσφαιριστής θα πάει να παίξει μπάλα, ενώ ο απλός οπαδός θα πάει να παρακολουθήσει από κοντά τον αγαπημένο του παίχτη! Για να γίνει, όμως, σωστά η δουλειά, θα πρέπει να δοθούν οι σωστές υποδομές: ωραία και καθαρά αποδυτήρια και, φυσικά, κανονικός χλοοτάπητας! Αυτό εννοώ με την έννοια γήπεδο στολίδι. Χώροι που μπορούν να παιχτούν ποδόσφαιρο. Αν καταλάβουμε ποτέ τι πρέπει να γίνει, τότε ίσως να πάμε μπροστά.
Μέχρι τότε, θα μείνουμε με αυτά τα όμορφα γήπεδα που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Πάντως, αν πρέπει να διδάξουμε κάτι και στις μεγάλες ομάδες του εξωτερικού, είναι πως καθαρίζουμε τον αγωνιστικό χώρο μετά από χιονόπτωση. Πως μπορούμε να σπάσουμε εύκολα τον πάγο; Η απάντηση παρακάτω:
Γενικά στην Ελλάδα έχουμε μια τάση να αψηφούμε τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που δεν μας επιτρέπουν, κανονικά, να παίζουμε μπάλα. Αλλά στην Ελλάδα είμαστε. Εμείς αντέχουμε στα δύσκολα. Θα μιλήσουμε γι'αυτό μια άλλη φορά. Μέχρι τότε, έχουμε καιρό.