Κωνσταντίνος Γεροδήμος: Η μουσική είναι η ψυχοθεραπεία μας
Συνέντευξη στον Βασίλη Αλεξίου.
Σημείωση: Η συνέντευξη αποτελεί αναδημοσίευση από τη σελίδα GRock News και τον αρθρογράφο Βασίλη Αλεξίου.
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο Baraga Café, ένα όμορφο ροκάδικο στους Αγίους Αναργύρους, περιμένοντας τον Κωνσταντίνο Γεροδήμο να εμφανιστεί.
Ρίχνοντας μια ματιά στο χώρο, μου έκανε εντύπωση, αρχικά, μια κιθάρα που βρισκόταν κρεμασμένη σε έναν από τους τοίχους του μαγαζιού.
Συνεχίζοντας να παρατηρώ το χώρο του μαγαζιού, το μάτι μου έπεσε πάνω σε έναν καμβά που περιείχε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, και το οποίο ήταν από τα αντικείμενα που μου άρεσαν περισσότερο ως διακόσμηση στο μαγαζί.
Λίγα λεπτά αργότερα, εμφανίστηκε στο χώρο και ο μπασίστας του συγκροτήματος 'Γυμνά Καλώδια', Κωνσταντίνος Γεροδήμος. Ευγενικός και με πολλή διάθεση για τη συνέντευξη, μίλησε στη GRock News και τον Βασίλη Αλεξίου για τη μουσική, το συγκρότημα αλλά και για την... ποίηση!
Όλα αυτά στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Β.Α: Αρχικά να πω ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία στο μαγαζί! Να πούμε ότι βρισκόμαστε στο BaragaCafé, σε ένα ροκάδικο. Βρισκόμαστε μέσα στο στοιχείο σου...
Κ.Γ: Εντάξει εδώ είναι η δουλειά μου. Το άλλο είναι η ψυχοθεραπεία μου. Ψυχοθεραπεία είναι η μουσική για μας. Η μουσική είναι η ψυχοθεραπεία μας.
Ψυχοθεραπεία είναι η μουσική για μας. Η μουσική είναι η ψυχοθεραπεία μας.
Β.Α: Αλήθεια, από πότε ασχολείσαι με τη μουσική γενικά;
Κ.Γ: Ασχολούμαι με τη μουσική από 12 χρονών. Έπαιζα πάντα ροκ...
(Β.Α: Αποκλειστικά;)
Κ.Γ: Αποκλειστικά ναι. Η μουσική δεν έχει όρια. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.
Απλά με ενδιέφερε πιο πολύ η ροκ μουσική γιατί ήταν πιο εκφραστική, πιο άμεση στον κόσμο.
Ήρθε από μόνο του βασικά. Δε το έψαξα και πολύ.
(Β.Α: Αυτοδίδακτος;)
Κ.Γ: Αυτοδίδακτος ναι. Ο τραγουδιστής ο Χρήστος Καλογράνης έχει βγάλει και ένα ωδείο ενώ ο ντράμερ ο Θανάσης ο Μπουρίκας και εγώ είμαστε αυτοδίδακτοι.
Παίζουμε περίπου τα ίδια χρόνια, κάπου στα 25 χρόνια, ενώ μαζί παίζουμε τα τελευταία πέντε χρόνια, δηλαδή εγώ είμαι στο συγκρότημα τα τελευταία πέντε χρόνια.
Το συγκρότημα υπάρχει από το 2000, ενώ το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο του CD.
Β.Α: Εσύ παίζεις ηλεκτρική κιθάρα έτσι;
Γ.Κ: Όχι ηλεκτρικό μπάσο. Έχει τεράστια διαφορά. Είναι τελείως διαφορετικά όργανα.
Β.Α: Έρωτας μεγάλος;
Γ.Κ: Πάντα. Είναι προέκταση της ψυχής σου το όργανο.
Β.Α: Αλήθεια πάντως, γιατί μπάσο και όχι κάποιο άλλο όργανο. Ας πούμε ντραμς;
Γ.Κ: Με την ίδια ερώτηση θα σου απαντήσω και εγώ: Γιατί ντραμς και όχι μπάσο;
Β.Α: Τι είναι αυτό που σε κέρδισε;
Γ.Κ: Τίποτα. Από μόνο του πήγε. Δε το έψαξα και πολύ. Υπήρχε ένα μπάσο στο σπίτι, του αδερφού μου, και άρχισα εγώ να γρατσουνάω. Έπαιξα και κιθαρούλα αλλά αυτό ήταν πιο πολύ που με εξέφραζε.
Ήταν η προέκταση της ψυχής της δικιάς μου.
Β.Α: Μιας και αναφερθήκαμε στο πότε ιδρύθηκε το συγκρότημα, θα πάμε λοιπόν στο 2000. Τότε που ιδρύθηκαν τα 'Γυμνά Καλώδια'. Αλήθεια, πως γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργηθεί ένα γκρουπ;
Γ.Κ: Από τις εσωτερικές ανησυχίες που είχαμε για να εκφράσουμε τα έσω μας προς τα έξω, μέσω της μουσικής.
Από τις εσωτερικές ανησυχίες που είχαμε για να εκφράσουμε τα έσω μας προς τα έξω, μέσω της μουσικής.
Β.Α: Έχω μια απορία. Πως βγήκε το όνομα 'Γυμνά Καλώδια';
Γ.Κ: Το έχουμε πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις. Θα το πω άλλη μια. Συνήθως τα ονόματα βγαίνουν για πλάκα. Δε το ψάχνουμε και πολύ.
Τότε λοιπόν το studio που έπαιζαν τα 'Γυμνά Καλώδια' , στο συγκρότημα που ήταν μόνο ο Θανάσης και ο Χρήστος, πριν μπουν να κάνουν live, είχε καλώδια κάτω από ενισχυτή για να πάει στο βύσμα.
(σσ: Αναφέρεται στον τραγουδιστή του συγκροτήματος Χρήστο Καλογράνη και στον ντράμερ Θανάση Μπουρίκα).
Για να παίξεις χρειάζεσαι καλώδια, να συνδεθούν με κάποιους ενισχυτές, κάποια monitor και κάποιες κονσόλες και ήταν χύμα όλα αυτά κάτω.
Και είπε ο Χρήστος να το βγάλουμε καλώδια το συγκρότημα. Και του λέει και ο Θανάσης ο ντράμερ να το βγάλουμε 'Γυμνά Καλώδια', από μόνο του. Και έτσι έμεινε.
Β.Α: Συνήθως αυτά τα τυχαία καταλήγουν να είναι τα καλύτερα.
Κ.Γ: Συνήθως είναι το πρώτο που είναι το καλύτερο. Ό,τι και να ψάξεις μετά θα είναι υποδεέστερο.
Β.Α: Αλήθεια, ποια είναι η πηγή έμπνευσης σας; Πως εμπνέεστε να γράψετε ένα τραγούδι;
Γ.Κ: Από το τι συμβαίνει γύρω μας και από το τι νιώθουμε εμείς γι'αυτό. Είναι εσωτερικές ανησυχίες που βγαίνουν προς τα έξω. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το κόνσεπτ.
Β.Α: Θέλω να μιλήσουμε τώρα για τις συνεργασίες του συγκροτήματος. Έχετε συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα. Η πρώτη σας συναυλία ήταν με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έχετε κάνει συναυλία για την Πάρνηθα με ονόματα όπως: Θάνος Μικρούτσικος, Μίλτος Πασχαλίδης, Ορφέας Περίδης...
Γ.Κ: Έχουμε παίξει και ένα τραγούδι με τον Μάνο Ξυδούς και τελευταία ήταν με τον Δημήτρη Μητσοτάκη.
Β.Α: Θα ήθελα να σε ρωτήσω. Πως είναι να συνεργάζεστε με τόσο μεγάλα ονόματα;
Γ.Κ: Εντάξει σε πιάνει ένα δέος όπως και να το κάνουμε. Κρύβουν μια ιστορία από πίσω οι άνθρωποι και δεν είναι τυχαία.
Πάντα σεβόμαστε τους καλλιτέχνες που είναι μαζί μας και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας έχουν δώσει την εμπιστοσύνη τους. Προφανώς για να μας έχουν διαλέξει κάτι θα είδαν σε εμάς.
(Β.Α: Σίγουρα)
Προφανώς σε πιάνει ένα δέος. Πάνω στη σκηνή το βλέπεις συναδελφικά.
Πάντα σεβόμαστε τους καλλιτέχνες που είναι μαζί μας και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας έχουν δώσει την εμπιστοσύνη τους. Προφανώς για να μας έχουν διαλέξει κάτι θα είδαν σε εμάς.
Β.Α: Ποια θεωρείται την καλύτερη συνεργασία του συγκροτήματος μέχρι στιγμής;
Κάθε συνεργασία έχει το δικό της καλό. Κάτι μαθαίνεις από τον καθέναν. Για να μη γύρει η πλάστιγγα προς κάποιον, όλες ήταν καλές συνεργασίες, ανάλογα την εποχή και το τραγούδι.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της.
Κάθε συνεργασία έχει το δικό της καλό. Κάτι μαθαίνεις από τον καθέναν.
Β.Α: Θα σου πω ένα στίχο από ένα τραγούδι και θέλω να μου το σχολιάσεις. Κάποτε ο Δημήτρης Μητροπάνος είχε πει τον εξής στίχο σε ένα τραγούδι: 'Το ροκ το ελληνικό είναι ζειμπέκικο'. Θα ήθελα να μου σχολιάσεις αυτόν τον στίχο.
Γ.Κ: Θα στο πω αλλιώς εγώ. Και το ρεμπέτικο είναι ροκ. Παραδείγματος χάρη ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο μεγάλος αυτός δάσκαλος, αν είχε άλλο όργανο αντί για μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα για παράδειγμα, θα την έλεγαν ροκ τη μουσική.
Το ροκ δεν είναι το όργανο το μουσικό. Είναι ο τρόπος που παίζεις. Είναι ένας τρόπος έκφρασης μέσω οργάνων.
Β.Α: Πάμε τώρα λίγο γενικότερα στη ροκ μουσική. Τα τελευταία χρόνια δε διαφημίζεται τόσο πολύ η ελληνική ροκ. Που νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;
Γ.Κ: Οπωσδήποτε οφείλεται στις εταιρίες από πίσω που κρύβονται, που δεν υποστηρίζουν το ελληνικό ροκ, γιατί, οτιδήποτε και να κάνεις στη ζωή σου χρειάζεται το ανάλογο promotion, την ανάλογη υποστήριξη και διαφήμιση.
Οι Ελληνικές εταιρίες δε προωθούν το ελληνικό ροκ, προωθούν άλλα είδη μουσικής.
Οπωσδήποτε οφείλεται στις εταιρίες από πίσω που κρύβονται, που δεν υποστηρίζουν το ελληνικό ροκ, γιατί, οτιδήποτε και να κάνεις στη ζωή σου χρειάζεται το ανάλογο promotion, την ανάλογη υποστήριξη και διαφήμιση.
Εγώ πιστεύω προσωπικά ότι υπάρχουν μπάντες πάρα πολύ καλές από πίσω-και μικρής και μεγάλης ηλικίας-αλλά δεν έχουν πάρει το ανάλογο πάτημα, για το που θα πάνε να παίξουν, δεν υπάρχουν και stage να παίξουν.
Στην Ελλάδα, κακά τα ψέματα, δε μπορείς να επιβιώσεις αν δεν είσαι μουσικός, αν δε παίζεις ένα βαρύ, λαϊκό τραγούδι.
Β.Α: Γιατί να μην υπάρξει μια υποστήριξη από τις εταιρίες;
Γ.Κ: Αυτό δε το ξέρω. Αυτό είναι δικό τους θέμα. Παραδείγματος χάρη, τη δεκαετία του '90, που είχε ανθίσει το Ελληνικό ροκ, είχε ανθίσει γιατί υπήρχε μια εταιρία από πίσω που προωθούσε τα ελληνικά συγκροτήματα.
Παραδείγματος χάρη, οι 'Τρύπες' δεν έγιναν γνωστοί στον πρώτο τους δίσκο. Έγιναν στον τέταρτο. Δεν έμαθαν ξαφνικά να παίζουν. Ήξεραν να παίζουν. Απλά στον τέταρτο δίσκο ήρθε μια άλλη εταιρία και τους προώθησε.
Έβλεπες παντού αφίσες. Έκαναν περιοδείες. Απλά όλο αυτό θέλει μια υποστήριξη.
Β.Α: Είπες και εσύ ο ίδιος ότι υπάρχουν συγκροτήματα που παίζουν ροκ, όπως εσείς για παράδειγμα. Γιατί να μην έρθει μια εταιρία και να δείξει ποια είναι τα συγκροτήματα και να ανθίσει ξανά η ροκ...
Γ.Κ: Καλώς να έρθει. Εμείς δε διαφωνούμε. Αυτό όμως δε μπορώ να στο απαντήσω εγώ. Πρέπει να στο απαντήσουν οι ίδιες οι εταιρίες.
Β.Α: Μακάρι να υπάρξει απάντηση διότι συγκροτήματα υπήρξαν και υπάρχουν...
Γ.Κ: Υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Δε σταματάει ούτε το ταλέντο ούτε η μουσική. Και πιστεύω ότι όσο τα μηχανήματα εξελίσσονται, εξελίσσεται και ο άνθρωπος γενικά και εξελίσσονται και τα όργανα.
Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί μουσικοί, που εγώ τους γνωρίζω προσωπικά.
Β.Α: Πάμε τώρα λίγο στην πανδημία. Φαντάζομαι ότι στην πανδημία τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Τώρα, σιγά σιγά πιστεύω επιστρέφουμε στην κανονικότητα...
Γ.Κ: Ανάλογα τι εννοεί ο καθένας κανονικότητα...
Β.Α: Εσύ πως θα το όριζες αυτό;
Γ.Κ: Για τον καθένα η κανονικότητα είναι διαφορετική. Κανονικότητα είναι και ανάλογα το σύστημα που μας εξουσιάζει. Μπορεί να βαφτίζουν ένα πράγμα κανονικότητα και να μην είναι.
(Β.Α: Είναι υποκειμενικό δηλαδή)
Γ.Κ: Για μένα είναι υποκειμενική κανονικά η λέξη κανονικότητα, γιατί μπορεί να σου πει ότι μετά την πανδημία θα παίζετε συναυλίες αλλά, αντί για διακόσια άτομα που χωράει ένα μαγαζί, να βάζετε εκατό άτομα. Ή θα παίζετε πιο λίγο ή οτιδήποτε. Και μπορεί να το θεωρήσουν κανονικότητα αυτό. Κανονικότητα δεν είναι αυτό όμως.
Κανονικότητα είναι ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Αυτό είναι κανονικότητα για μένα.
Κανονικότητα είναι ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Αυτό είναι κανονικότητα για μένα.
Β.Α: Ας πούμε ότι επιστρέφουμε σε μια κανονικότητα όπως την ορίζεις εσύ. Προγραμματίζετε κάποια συναυλία, κάποιο event;
Γ.Κ: Ναι ναι. Τώρα ειδικά που άνοιξαν οι συναυλίες, γιατί δε μπορούσαμε να παίξουμε το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Ήδη τώρα τον Απρίλιο, στις 17 Απριλίου θα πάμε στην Κύπρο, θα παίξουμε στο Downtown μια συναυλία, και άλλες δύο συναυλίες πάλι στην Κύπρο στις 19 και 20 Απριλίου στη Λεμεσό.
Μετά στις 13 Μαΐου θα παίξουμε στο 'Κύτταρο', ενώ εδώ στην πλατεία Άρη Βελουχιώτη λογικά θα παίξουμε 18 ή 19 Ιουνίου σε ένα φεστιβάλ που θα γίνει. Μέχρι στιγμής αυτά είναι τα γνωστά.
(σσ: Η πλατεία βρίσκεται στους Αγίους Αναργύρους)
Β.Α: Μιας και λέμε για τις συναυλίες. Τι συναισθήματα εισπράττεις όταν παίζεις μπροστά σε κοινό;
Γ.Κ: Είναι το καλύτερο πλήρωμα! Δε πληρώνεται αυτό. Είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα που μπορεί να πάρει ένας καλλιτέχνης...
(Β.Α: Συναισθηματική ανταμοιβή)
Γ.Κ: Ναι, ας πούμε όταν τελειώνει το τραγούδι και χειροκροτάει όλος ο κόσμος ή όταν τραγουδάει μαζί σου τα δικά σου τραγούδια, αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα που νιώθεις.
Και αυτό είναι το υπέροχο γιατί, όπως είπα και πριν, είναι τρόπος επικοινωνίας η μουσική. Αυτό σημαίνει ότι επικοινωνούν, τους αρέσει...
Β.Α: Και το εισπράττεις στο τέλος.
Γ.Κ: Ναι ναι.
Ναι, ας πούμε όταν τελειώνει το τραγούδι και χειροκροτάει όλος ο κόσμος ή όταν τραγουδάει μαζί σου τα δικά σου τραγούδια, αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα που νιώθεις.
Και αυτό είναι το υπέροχο γιατί, όπως είπα και πριν, είναι τρόπος επικοινωνίας η μουσική. Αυτό σημαίνει ότι επικοινωνούν, τους αρέσει...
Β.Α: Όταν πηγαίνεις στην Κύπρο, είναι πιο έντονα τα συναισθήματα;
Γ.Κ: Είναι πιο έντονα τα συναισθήματα γιατί εκεί μας βλέπουν ως ένα ξένο συγκρότημα. Εντάξει, λογικό είναι γιατί δε μας βλέπουν και συνέχεια, μας βλέπουν μια φορά ή δύο φορές το χρόνο, οπότε είναι σαν να έρχεται ένα ξένο συγκρότημα στην Ελλάδα που θα το δεις μια φορά, οπότε συσπειρώνεται ο κόσμος.
Και είναι και ροκ η Κύπρος. Το κοινό είναι αρκετά ροκ.
Και είναι και ροκ η Κύπρος. Το κοινό είναι αρκετά ροκ.
Β.Α: Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι το Νοέμβριο κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο 'Ατίθασα Όνειρα και Ελπίδες', στο οποίο ξεχώρισα το τραγούδι 'Απώλεια', από μουσική και κυρίως από στίχο. Εσύ έχεις ξεχωρίσει κάποιο τραγούδι από το δίσκο;
Γ.Κ: Όλα τα τραγούδια είναι αγαπημένα μας, όλα είναι παιδιά μας. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο γιατί όλα τα αγαπάμε.
Και να συμπληρώσω εδώ ότι ο δίσκος δημιουργήθηκε εν καιρώ πανδημίας που δε μπορούσαμε να παίξουμε ενώ υπήρχε και απαγόρευση κυκλοφορίας.
Εμείς ας πούμε για να πάμε στο studio κάναμε και τον κλέφτη για να πάμε να παίξουμε, οπότε γι'αυτό είναι και λίγο ανήσυχο γενικά όλο το cd.
Και να συμπληρώσω ότι είχαμε γράψει άλλο ένα cd πιο πριν από αυτό, ένα χρόνο πριν, αρχές πανδημίας, που περιείχε μελοποίηση τεσσάρων ποιημάτων από τέσσερις ποιητές.
Είναι ένα cd που ονομάζετε 'Ποιήματα' και έχει δύο μελοποιήσεις του Καρυωτάκη, ένα του Λαπαθιώτη και ένα του Πόε που το έχουμε κάπως διαφορετικά από το στιλ μας, το 'Κοράκι'.
Β.Α: Μου ακούγεται ωραία σαν ιδέα να μελοποιήσει κάποιος ένα ποίημα...
Γ.Κ: Θέλω αρκετό σεβασμό βέβαια αυτό να το κάνεις. Γιατί μπορεί να εκτεθείς κι όλας. Εμείς το περάσαμε από κόσκινο, δηλαδή το παλεύαμε δύο χρόνια για να γίνει. Ήταν ένα 'απωθημένο' μας.
Β.Α: Αν κάποιος τραγουδιστής ή συγκρότημα δει ότι δε μπορεί να γράψει κάποιο τραγούδι...
Γ.Κ: Αν δε μπορεί να γράψει ένα τραγούδι δε μπορεί να παίξει κι όλας. Δε σταματάς να γράφεις. Οι ανησυχίες σου πρέπει να υπάρχουν.
Απλά το ποίημα είναι κάτι διαφορετικό. Άλλο οι στίχοι και άλλο το ποίημα. Αυτός που έγραψε ένα ποίημα, πχ ο Καρυωτάκης του συγκεκριμένου ποιήματος που παίζουμε, δεν είχε στο νου του ότι θα μελοποιηθεί, οπότε είναι αλλιώς η γραφή του.
Είναι λίγο πιο αυστηρό το πως θα το φτιάξεις. Βέβαια όταν το πετυχαίνεις αισθάνεσαι πάρα πολύ ωραία.
Αν δε μπορεί να γράψει ένα τραγούδι δε μπορεί να παίξει κι όλας. Δε σταματάς μα γράφεις. Οι ανησυχίες σου πρέπει να υπάρχουν.
Β.Α: Μήπως αυτό δίνει την ευκαιρία στους νεότερους να έρθουν σε επαφή με την ποίηση της χώρας;
Γ.Κ: Οπωσδήποτε. Για μένα ο καλλιτέχνης θα πρέπει να διαβάζει ποίηση. Αλίμονο γιατί είναι η ιστορία όλης της Ελλάδας και όλου του κόσμου. Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη μουσική και στον άνθρωπο συνολικά.
Νιώθει διαφορετικά όταν διαβάζει ποίηση και ας μην υπάρχει μελωδία από πίσω. Πρέπει να ασχοληθούν και να διαβάσουν όλοι ποίηση. Θα χαθούμε αν δεν υπάρχει ποίηση. Θα χαθούμε σαν ανθρώπινο είδος.
Ευχαριστούμε πολύ το BaragaCafé για τη φιλοξενία και την παραχώρηση του χώρου.